Mensen raken (Gronden, richten, schieten)

Laatst gaf ik ergens een presentatie. Beter, ik deed een gesproken column. Over echt iets te vertellen hebben. Geen mooie babbels, maar iets wezenlijks delen met anderen. Hoe eng dat is, en hoe bevrijdend het kan zijn. Die middag waren er ook workshops. Een daarvan over authentiek presenteren. Gegeven door Joni Bais, van Great Communicators. Een jonge vrouw die ook TEDx sprekers begeleidt. Daar wilde ik bij zijn. Was als laatste aan de beurt. De oefening was te simpel voor woorden. Dat zijn meestal de beste. Over mijn ontbijt van die ochtend. Nou ontbeet ik tot voor kort nooit. Dus begon een heel verhaal over hoe het nou toch komt dat ik tegenwoordig wel ontbijt. Hou maar op, werd me al snel duidelijk. ‘Heb je contact met je luisteraars? Sluit je aan?’ Niet echt op gelet. Ik was bezig met m’n verhaal. In m’n hoofd. Druk doende alles op een rij te krijgen, en vooral niets te vergeten. Toen leerde ik iets. Eerst de tijd nemen om mezelf stevig te voelen staan. Dan contact maken met m’n publiek. Ze aankijken, liefst stuk voor stuk. Voelen dat je verbinding hebt. En dan pas gaan praten. Van binnenuit. Het werkte. Niemand vond het raar dat ik de tijd nam om rustig, nog naar binnen gekeerd, te gaan staan. En vervolgens eerst eens rondkeek, mensen echt aankeek. Ze keken terug, ik voelde verbinding. Dat gaf rust, het creëerde ruimte. Ik bedacht niet meer wat ik allemaal wilde vertellen. Sprak niet meer vanaf de bovenste verdieping. Het rolde eruit, en het kwam aan. Ik zag ogen oplichten. Dat gaf mij het vertrouwen om rustig verder te vertellen. Het was raak. Op weg naar huis dacht ik, dit heb ik eerder meegemaakt. Het duurde even, maar het kwam weer boven. Lang geleden, ik was nog geen eigen baas. Met een groepje managers waren we op bezoek bij de Rotterdamse politie. Op de schietbaan. Schieten met een dienstpistool, zo’n Walther. Tot m’n verbijstering schoot ik drie keer in de roos. Achter elkaar. Hoe het kwam? Ik leerde eerst te gronden. Dan goed te kijken en rustig te richten. En dan pas te schieten. Raak. Gronden, richten, schieten. Toepasbaar in allerlei situaties. Zoals een presentatie. Of als je iemand iets wilt vertellen. Rustig ademhalen, je voeten op de aarde voelen. Met je ogen contact maken, en dan gaan vertellen. Zo raak je mensen. NB – Bij de politie kwamen we daarna we in een videosimulatie terecht. Ineens zie je iemand de hoek omkomen, en je weet niet of het de gezochte overvaller is. Eigenlijk geen tijd om je ervan te vergewissen. Schiet je, of niet? Hij schoot. Ik was dood.

Posted in: