Iemands ogen. Persoonlijker kan niet. Niet voor
niets zitten er op foto’s van criminelen zwarte balkjes voor hun ogen. Of
dragen filmsterren grote zonnebrillen om niet herkend te worden.
Ik heb moeite om een ander echt aan te kijken.
Aandachtig naar iemand kijken kan zelfs onbeleefd worden gevonden. En wat heb
ik ondertussen een behoefte om echt gezien te worden.
Vandaag kijk ik iedereen die ik spreek aandachtig
in de ogen. En zorg dat ik na elk gesprek de kleur van de ogen van de ander
weet. Niet om de kleur ervan. Maar om de aandacht die ik voor de ander had. Benieuwd of het me lukt.
