Wonderlijke tijden. Verstoring van de bestaande orde. Wat voor jou belangrijk is wordt bedreigd – en je zoekt steun, houvast, geborgenheid. Je behoefte aan zekerheid groeit, maar waar vind je die nog? De werkelijkheid schreeuwt je toe: ’Je bent op jezelf aangewezen!’ Ben je dus alleen? Nee! Want we zijn hier samen. Niemand is alleen. En we hebben elkaar nodig. Meer dan ooit. Deze tijd vraagt om tevoorschijn komen. Laten zien wie je bent. Je niet meer verschuilen maar meedoen. Inbrengen wat jij kunt bijdragen – door te doen waar jíj blij van wordt. En je door niets of niemand meer bang laten maken. Wanneer je de moed kunt opbrengen om voluit te leven – recht uit je hart, en geholpen door je hoofd – ben je minder alleen dan je denkt. Dan kun je steun, houvast en geborgenheid ervaren. Bij jezelf, en bij de ander. En dan heb je ook wat te geven – dan geef je wie jij in wezen bent.

maandag, oktober 14, 2013

Spijt krijg je vooral van wat je niet gedaan hebt


Ga eens na waar je spijt van hebt. En onderscheid het van schaamte en schuld. Schaamte is je schuldig voelen als je iets fout gedaan hebt. Spijt kun je ook voelen als je iets niet gedaan hebt. Iets waarvan je later zegt: ‘Had ik dat toen toch maar gedaan’. Of: ‘Was ik daar toch maar op ingegaan.’ Een uitnodiging. Een bezoekje. Een begrafenis. Een etentje. Een lift. Vaak doen we iets niet omdat we het te druk hebben. Of denken te hebben. Terwijl we het eigenlijk niet durven. Achteraf realiseren we ons wat we gemist hebben. Wat kan helpen is er even bij stil te staan. Het voor je te zien. Je afvragen wat je zou doen als je nu alle tijd van de wereld had. Of nergens bang voor was. Voelen hoe het zou zijn om wel te gaan, het toch te doen. Dan weer terug naar de waan van de dag. Misschien ontdek je ineens een mogelijkheid om wel te gaan, om het toch te doen. Je krijgt er geen spijt van. 

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More