Een opgeruimd huis geeft rust. Dat weet je. Gun
je jezelf ook de rust van een opgeruimd gemoed? Om op te ruimen is het wel
nodig alle rommel beet te pakken. Anders kun je het niet weggooien. En ja, dat
kan pijn doen, er kan verdriet boven komen. Maar weet, het is oud verdriet, en
oude pijn. Het zijn tranen van ooit. Het is al gebeurd – toen.
Kijk het nog een keer aan, en vraag jezelf hardop
af: ‘Wil ik dit verdriet, en deze pijn, nog langer in mijn leven?’ Als je echt
kunt voelen dat je deze rommel niet meer wilt, omdat je er niets meer aan hebt,
dan kun je het laten gaan. Bewust. Want gek genoeg, uit zichzelf verdwijnt het
niet. Je moet er echt wat voor doen. Net als in je huis. Het kost tijd en het
kost energie. Maar niet opruimen kost je nog veel meer tijd en energie. Want
het stapelt zich maar op.
Stel je voor. Je bewaart alles wat je niet
gebruikt. Je gooit niets weg. Je huis zou snel vol staan met vuilnis, en groot
vuil. Geen doorkomen meer aan. Dat gebeurt ook als je van binnen niet opruimt.
Als je blijft rondlopen met wat je allemaal hebt meegemaakt maar niet hebt
verwerkt. En dat kan veel zijn, misschien wel meer dan je in de gaten hebt.
Leuke dingen, minder leuke dingen. De leuke dingen kun je meestal wel mee uit
de voeten. Dat worden leuke herinneringen. Die liggen in een open kast, in het
zicht en voor het grijpen.
De minder leuke dingen, dat is een ander verhaal.
Die slingeren rond, raken uit het zicht, misschien heb je ze goed opgeborgen – maar je weet
dat ze er zijn. En je kunt er zomaar over struikelen, waardoor je er weer boos
over wordt. Ze kunnen ook in een hoek liggen te stinken en te rotten, waardoor
het je steeds weer irriteert en je moe maakt. Ze kunnen zelfs ongedierte
aantrekken – beesten die je besmetten met een nare ziekte. Opruimen en
schoonmaken, dat is nodig. Misschien ben je het niet gewend, maar het is wel
nodig. Van binnen net zo goed als in je huis.
Wat ik zo lastig vind is dat opruimen zoveel tijd
kost. Maar hoe langer ik het uitstel hoe groter de rommel wordt. Gek genoeg,
als ik eenmaal er aan begin valt het altijd weer mee. In mijn huis en in mijn
gemoed. Precies eender. Ik ben laatst mijn kasten doorgelopen. Dat kostte me dagen.
Vier volle vuilniszakken kwamen eruit. En ik ben relaties aan het checken waar
volgens mij nog rommel op te ruimen valt. Eens kijken wat daar nog ligt aan oud
zeer – hopelijk zijn het misverstanden. Maar misschien is het ook wel nodig om
ferme beslissingen te nemen. Het kan maar duidelijk zijn. Dat geeft rust – en
ruimte voor iets nieuws.
