‘Van wie moet dit?' Irritante
vraag. En de kans is groot dat het antwoord luidt: ‘Van niemand’. Dit moet van
helemaal niemand. Behalve van jezelf. Jij bent waarschijnlijk zelf de grootste
slavendrijver die je kent. Al zul je misschien zelf denken dat er nog grotere
slavendrijvers zijn. Waarschijnlijk de mensen waarvan je het hebt overgenomen.
Of waarvan je het voorbeeld hebt uitvergroot.
Ga bij jezelf eens na: is er
nu iemand die zegt dat je dit moet doen? Is het antwoord ‘Ja’, ga daar dan mee
in gesprek. Goeie kans dat het antwoord ‘Nee’ is. Ga dan bij jezelf te rade.
Welke stemmetjes vertellen je dit? Waar komen die vandaan? Je hebt ze blijkbaar
in je, want je hoort ze. Maar zijn ze ook echt van jou? Of zijn het misschien
stemmen van ooit? Stemmen van mensen die je hebben grootgebracht – stemmen uit
je jeugd, die je opgeslagen en overgenomen hebt?
Hoe dan ook, en waar die
stemmen ook vandaan komen, je bent nu een volwassen mens. Wil je nog bepaald
worden door anderen dan jijzelf? Je hebt nu een keuze. Je had geen keuze toen
je die stemmen voor het eerst hoorde, misschien wel dagelijks meemaakte. Nu
wel. Het is jouw leven. Leef het. Voel je vrij om te doen waar je zin in hebt –
omdat je er blij van wordt. Leid je eigen leven. Jij bent de baas. Niemand
anders.
En ja, makkelijker gezegd dan
gedaan. Want was is het lastig. Ik loop dan aan tegen mezelf. Tenminste, tegen
wie ik aanzie voor mezelf. Want het kan niet waar zijn dat ik iemand ben die
zichzelf voortdrijft. Ten diepste ben ik dat niet. Ik heb het overgenomen en
aangeleerd. En toegeven, het heeft me een eind gebracht. Maar inmiddels ook op
een plek waar ik niet langer gelukkig wordt. En dan moet ik oppassen dat ik
anderen daar niet de schuld van geef. Maar ik was het echt zelf die mezelf tot
hier voortgedreven – althans, dat stemmetje in mij.
Wat mij helpt als ik mijn
slavendrijver stil wil krijgen zijn twee dingen. Het echt helemaal zat zijn om
te leven zoals ik leef. En een diep gevoeld verlangen naar een ander leven. In
eerste instantie wordt de stem, die met tot hier gebracht heeft, dan alleen
maar sterker: Doe het niet! Je weet niet wat je weggooit! Hoe moet het dan
verder?! Geen idee, eerlijk gezegd. Maar ik wel weet: wat ik doe wil ik niet
meer. En hoe meer ik die gedachte durf toe te laten hoe meer ruimte ik voel
ontstaan voor wat ik wel wil. Spannend. En benieuwd.
