Bijna alles in onze maatschappij is gericht op
ons hoofd. We heten niet voor niets een kenniseconomie. Aan ons hoofd hebben we
onze welvaart te danken. Toch zit in ons hoofd geen leven. In je hoofd voel je
niets. Ja, hoofdpijn. Maar geen bruisend leven. Dat zit op andere plekken in je
lijf.
Wandelen, rennen, fietsen, zwemmen, dansen,
zingen, vrijen, dat doe je met je lijf. Je hoofd kan daarbij zelfs in de weg
zitten. Want in je hoofd zitten behalve je hersenen ook hersenspinsels. Zorgen
zitten daar boven. Ze kunnen eruit komen via je lijf, maar ze beginnen in je
kop. Vandaar kopzorgen. Je hebt er niets aan. En door te denken gaan ze niet
weg. Sterker nog, ze worden er groter door.
Verplaats je aandacht naar je lichaam. Wandel,
ren, fiets, dans, zing, vrij zoveel als goed voor je is. Meestal is dat meer
dan je denkt. Veel meer. Zo kun een begin maken met in balans komen. Dan is er
ruimte voor de vraag waarom je zo weinig beweegt, zo weinig buiten bent, zo’n
onnatuurlijk leven leidt. Dat zit in je hoofd. Daar heb je bedacht dat andere
dingen belangrijker zijn.
Maar wat is nou belangrijker dan je gezondheid?
Al kom je daar soms pas achter als je ziek bent. En daar wil je toch niet op
wachten?
