We lopen allemaal ons eigen
levenspad. Op dat pad komen we anderen tegen, op hun levenspad.
Soms kruis je elkaars pad. Soms lopen je paden gelijk op. Soms begrijp je niet
waarom het pad van de ander afbuigt. Soms ga je mee op het pad van de ander en
kom je erachter dat het jouw pad niet is. Moet je je eigen pad weer terug
vinden. En wat is het dan fijn om na het nodige zoeken je eigen pad weer terug
te vinden. Je eigen slingerende pad, of jouw kaarsrechte pad. Breed en comfortabel,
of hobbelig en inspannend. Soms ben je misschien jaloers op andermans pad,
omdat diens pad gemakkelijker of opwindender lijkt. Maar niets is wat het
lijkt. Andermans pad lopen is misschien even leuk, maar uiteindelijk werkt het
niet. Je wordt er ongemakkelijk en ongelukkig van. Gek genoeg ben je op
andermans pad op den duur alleen. Terwijl je het deed om samen te zijn.
