Wonderlijke tijden. Verstoring van de bestaande orde. Wat voor jou belangrijk is wordt bedreigd – en je zoekt steun, houvast, geborgenheid. Je behoefte aan zekerheid groeit, maar waar vind je die nog? De werkelijkheid schreeuwt je toe: ’Je bent op jezelf aangewezen!’ Ben je dus alleen? Nee! Want we zijn hier samen. Niemand is alleen. En we hebben elkaar nodig. Meer dan ooit. Deze tijd vraagt om tevoorschijn komen. Laten zien wie je bent. Je niet meer verschuilen maar meedoen. Inbrengen wat jij kunt bijdragen – door te doen waar jíj blij van wordt. En je door niets of niemand meer bang laten maken. Wanneer je de moed kunt opbrengen om voluit te leven – recht uit je hart, en geholpen door je hoofd – ben je minder alleen dan je denkt. Dan kun je steun, houvast en geborgenheid ervaren. Bij jezelf, en bij de ander. En dan heb je ook wat te geven – dan geef je wie jij in wezen bent.

donderdag, september 12, 2013

Wat wil je dat ze zeggen op je begrafenis? Doe dat.


Veel mensen wachten met hun eerlijkste feed back tot je er niet meer bent. Dan hebben ze het over wie je was en wat je hebt betekend. Voor hen, in hun leven. Want wat je nalaat is niet wat je hebt nagelaten om te doen. Het is wat je wel hebt gedaan. En dan niet je resultaten, niet je scores. Wel je aanwezigheid, je bijdrage. Daar kun je nu wat aan doen. Ben je echt aanwezig? Draag je ook bij? En wat is het belangrijkste wat je bijdraagt? Doe dat. Zo kan aan je dood denken je weer tot leven wekken.

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More