Wonderlijke tijden. Verstoring van de bestaande orde. Wat voor jou belangrijk is wordt bedreigd – en je zoekt steun, houvast, geborgenheid. Je behoefte aan zekerheid groeit, maar waar vind je die nog? De werkelijkheid schreeuwt je toe: ’Je bent op jezelf aangewezen!’ Ben je dus alleen? Nee! Want we zijn hier samen. Niemand is alleen. En we hebben elkaar nodig. Meer dan ooit. Deze tijd vraagt om tevoorschijn komen. Laten zien wie je bent. Je niet meer verschuilen maar meedoen. Inbrengen wat jij kunt bijdragen – door te doen waar jíj blij van wordt. En je door niets of niemand meer bang laten maken. Wanneer je de moed kunt opbrengen om voluit te leven – recht uit je hart, en geholpen door je hoofd – ben je minder alleen dan je denkt. Dan kun je steun, houvast en geborgenheid ervaren. Bij jezelf, en bij de ander. En dan heb je ook wat te geven – dan geef je wie jij in wezen bent.

maandag, oktober 28, 2013

Wat is het ergste wat je kan gebeuren? En, is het al gebeurd?



‘De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest.’ Nog altijd even waar. We houden onszelf tegen omdat we bang zijn voor wat er zou kunnen gebeuren. Meestal heel irrationeel. En het maakt niet uit dat je dat weet. Want je bent er niet minder bang door. Wat dan nog kan helpen is overdrijven. Bedenk wat er in het ergste geval kan gebeuren. Helemaal over de top. Dan kun je er misschien om lachen. Want je voelt wel aan, dit gaat niet gebeuren. Zo erg kan het niet worden. Stel je daarna voor wat er ondertussen óók zou kunnen gebeuren. Wanneer wat je graag wilt wél zou lukken. Dan is er weer ruimte om te beseffen wat je kunt worden als je je minder zorgen maakt: gelukkiger.

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More