De kunst is ieder je eigen pad
te lopen. Al is dat soms niet leuk.
Want je voelt misschien de druk om samen te lopen. Uit jezelf, vanuit de ander,
of vanuit je omgeving. Je zou liever samen op lopen maar weet niet hoe. Of ‘het
hoort’ dat je samen oploopt, maar het voelt niet goed. Maar soms is het nodig,
ook al loop je in dezelfde richting, om in je eentje te lopen. Of om een omweg
te maken. Gun het jezelf, gun het de ander. En dat is lastig als een van de
twee graag samen op zou lopen. Of, als in de uitdrukking, met de ander zelfs
wil ‘lopen’: een relatie wil. Dat kan zaken ingewikkeld maken. ‘De ene die wil
een ander, maar die ander wil die ene niet. De ander wil een ander, maar die
ene heeft verdriet,’ zoals Ramses Shaffy al zong. Het kan je dagen verpesten,
en je kunt jezelf er doodongelukkig mee maken. Maar bottomline is: Ben je echt
blij met je eigen levenspad? Dan ben je vanzelf blij dat ieder ander zijn eigen
pad heeft. Ook al loopt dat anders dan jij misschien zou willen. Kun je je overgeven aan je eigen pad? Hoe dat ook loopt? En waar het je ook brengt?
