Maar het leven houdt op. Je wordt oud, je wordt
ziek en je gaat dood. Het is niet anders. En soms word je al ziek voor je oud
bent. Of ga je ineens dood. Het leven is niet leuk. Het leven kan wel mooi
zijn, en rijk zijn. En daar kom je juist achter als het leven niet leuk is. Als
mensen om je heen – of jij zelf – oud worden, ziek zijn en dood gaan.
Tenminste, zo is het mij vergaan.
Ouderdom, ziekte en overlijden kan het mooiste
boven brengen, de rijkste levenservaringen opleveren. Dan valt weg waardoor je
je laat afleiden. Alle drukte en gedoe. De verveling en de ergernis. Als iemand
ziek wordt en overlijdt, komt de liefde vrij die er altijd wel was maar niet
werd uitgesproken en getoond. Dat beleefde ik toen mijn vader van de winter overleed.
Wonderlijk genoeg ervaarde ik toen dat ik leef.
Omdat ik de liefde voelde stromen. Voor mijn vader die ziek was en dood ging,
en voor degenen die daar het dichtst bij betrokken waren: mijn moeder, mijn
kinderen, mijn broer, mijn familie. Toen voelde ik wat uiteindelijk het enige
is dat telt in dit leven: liefde. Het leven is lang niet altijd leuk. Vaak
zelfs niet. Maar je kunt het wel leuk maken. En mooi. En rijk. Als de liefde
stroomt. Mag stromen, kan stromen. En ‘niet leuk’ kan daar bij helpen.
Wonderlijk toch?
