Wonderlijke tijden. Verstoring van de bestaande orde. Wat voor jou belangrijk is wordt bedreigd – en je zoekt steun, houvast, geborgenheid. Je behoefte aan zekerheid groeit, maar waar vind je die nog? De werkelijkheid schreeuwt je toe: ’Je bent op jezelf aangewezen!’ Ben je dus alleen? Nee! Want we zijn hier samen. Niemand is alleen. En we hebben elkaar nodig. Meer dan ooit. Deze tijd vraagt om tevoorschijn komen. Laten zien wie je bent. Je niet meer verschuilen maar meedoen. Inbrengen wat jij kunt bijdragen – door te doen waar jíj blij van wordt. En je door niets of niemand meer bang laten maken. Wanneer je de moed kunt opbrengen om voluit te leven – recht uit je hart, en geholpen door je hoofd – ben je minder alleen dan je denkt. Dan kun je steun, houvast en geborgenheid ervaren. Bij jezelf, en bij de ander. En dan heb je ook wat te geven – dan geef je wie jij in wezen bent.
11:02 a.m.Andre Meiresonne – Dominee voor de OngelovigenNo comments
‘Dingen gaan niet beter of slechter, ze gaan alleen maar anders.’
Deze is niet van Albert Einstein, en ook niet van de Dalia Lama.
Gewoon een levenswijsheid van een ervaren barman.
'Ken u zelve' stond boven de ingang van de tempel van Delphi. Een geschikt motto voor een geestelijk verzorger. Want je bent je eigen instrument.
Zonder zelfkennis krijg je ongelukken – projectie ligt bij voortduring op de loer. Zonder zelfkennis stap je in valkuilen als missiedrang, hulpdrift en eigenbelang.
Zelfkennis ontwikkel je door het stelselmatig beoefenen van zelfreflectie. Stelselmatig en met de grootst mogelijke eerlijkheid stil staan bij jezelf. Je pijn onder ogen zien, je lijden erkennen.
Doorléven en verwerken leidt tot besef van je eigen betrekkelijkheid – en geeft ruimte voor betrokkenheid bij anderen. Zo worden je eigen doorleefde pijn en je verwerkte lijden een bron van inspiratie.
Zelfreflectie is voorwaardelijk is voor nabijheid. Zonder zelfreflectie geen nabijheid.