Jonge mensen willen graag een leuk leven. Tenminste, dat is wat ik me herinner. En om me heen zie. Helemaal geen zin om bezig te zijn met wat niet leuk is, of niet goed gaat. Goed voor te stellen. Deed ik ook. Het wordt zorgelijk als je daar mee bezig blijft als je ouder wordt. Verantwoordelijkheid helpt. Je knapt nergens zo van op als echt iets op je schouders hebben. Eerst verdwijnt het leuk. Het kan zelfs naar worden. Maar daarachter gloort iets moois: de rijkdom van het leven. De opbrengst van doorleefde ervaringen. Je krijgt het vanzelf voor je kiezen. Het leven trakteert je erop. Vaak in de vorm van tegenslag. Iemand zei: Ik gun je de grootste crisis die je nog net aankan... Je zult uiteindelijk nergens zo tevreden, dankbaar en gelukkig van worden! Veel jong talent loopt zich stierlijk te vervelen. Ze maken niet genoeg mee. Hebben ondertussen wel een grote mond. Ze krijgen geen burn out. Ze hebben een bore out. Overlaad ze met verantwoordelijkheid. Leer ze om hulp vragen. Laat ze ervaren dat ze iets niet weten, of niet kunnen. Dat het ook kan tegenzitten. Voor een groot deel van die generatie een onbekende ervaring: goed verzorgd, goed opgeleid en goed betaald. Maar nog niet zoveel meegemaakt. Ze hebben nooit gelift, het was direct een campingvlucht, of gewoon all inclusive. Dit is een bewerking van een column die verscheen in Tijdschrift voor Management Development, najaar 2012
0 reacties:
Een reactie posten