Gesproken column, Reuring!Café, Vereniging voor Overheids Management - 15 april 2009, Den Haag
Krachtig bestuur... Ik merk dat ik niet verlang naar krachtig bestuur. Ik verlang naar krachtige bestuurders.
Ik verlang naar krachtige bestuurders die wandelende voorbeelden zijn. Ik verlang naar politici en ambtenaren die in hun kracht staan. Ik verlang naar bestuurders die niets liever willen dan samenwerken – met collega’s, met burgers, met wie maar wil: samen werken. En niet ophouden tot problemen werkelijk zijn opgelost en projecten echt klaar. Niet versagen, volharden. Mensen die ten behoeve van het grote geheel zichzelf kunnen ontstijgen. Voorbij de kleingeestigheid en het dagelijkse gedoe. Grote mensen.
Ik verlang naar krachtige bestuurders – mensen die leven en werken vanuit vertrouwen in plaats vanuit wantrouwen. Die nergens bang voor zijn. Zeker niet voor andere mensen. Normaal doen. Het vuilnis buiten zetten. Zoals Michelle Obama daarover tegen de nieuwe president zei: ‘Yes, you can!’ Ik verlang naar krachtige mensen. Allemaal bestuurders – bestuurders van hun eigen leven.
Een krachtig bestuurder is de ambtenaar die ‘Nee’ zegt. Die grenzen stelt. ‘Nee’ zegt tegen consumerende, verwende of gewoon onbeschofte burgers. Of ‘Nee’ tegen een ambitieuze wethouder of gedeputeerde die wil scoren met een onuitvoerbaar, maar politiek o zo interessant plan.
Een krachtig bestuurder is de minister die zijn ambtenaren niet het bos instuurt maar zegt: ‘Ik kan je geen duidelijke opdracht geven want ik weet het niet precies. Kom met je beste ideeën. En alles mag.’
Een krachtig bestuurder is de Kamervoorzitter die tegen een zwartgallige jongeman met witgebleekte haren zegt: ‘Kom eens bij me, haal even diep adem’, een arm om hem heen slaat en heel zachtjes vraagt: ‘Lieve jongen, word je hier nou echt blij van? Van zo boos doen tegen andere mensen? Nee toch?!’
Een krachtig bestuurder is de premier die tijdens de Grote Recessie tegen zijn regering zegt: ‘Een ding: het woord ‘onbespreekbaar’ wil ik hier niet meer horen – we maken onszelf belachelijk, we zijn niet meer serieus te nemen. Alle heilige huisjes zijn vanaf nu bespreekbaar, ook dat huis van mij. Dus laten we beginnen met de hypotheekrenteaftrek te bespreken.’
Een krachtig bestuurder is de vakbondsleider die op haar beurt – gesteund door dit krachtige voorbeeld – tegen haar leden zegt: ‘Ik zou over het stapje-voor-stapje verhogen van de pensioengerechtigde leeftijd kunnen zeggen: ‘Dat ga ik niet meemaken.’ Maar daarmee wek ik bij jullie valse hoop. Dat zou grootspraak zijn. Net zoiets als: ‘Ik geloof dat ik het van tafel kreeg’, terwijl ik weet dat het er nog op ligt.’
Een krachtig bestuurder is de staatssecretaris die op het jaarlijkse feestje van de bestuurskundigen zegt: ‘Ik weet dat jullie tot de redelijkste mensen van dit land behoren, het land met misschien wel de redelijkste overheid ter wereld. Maar dat is niet genoeg. Wat ik nu van jullie verwacht is wijsheid en compassie. Juist van jullie, en juist nu. Want wijsheid en compassie zijn echt nodig om iedereen mee te krijgen. Obama is de nieuwe maat. Voor mij, en ook voor jullie.'
U hoort het wel. Ik verlang naar krachtige bestuurders, naar mensen die in hun kracht staan. Dat wens ik iedereen hier dan ook van harte toe. Stap in je kracht. Eigen Kracht. Dan komt het met dat Krachtig Bestuur vanzelf wel goed.
Ik dank u voor uw aandacht.
(Deze column vind je ook op De Nationale Dialoog van De Publieke Zaak)
woensdag, april 15, 2009
Krachtig bestuur, of krachtige bestuurders?
0 reacties:
Een reactie posten