Zin!Posium, nu ook in company

Het Zin!Posium is een halfjaarlijks evenement. Het is ontstaan vanuit en rond de lezers van het boek Zin! Leidinggeven aan jezelf en anderen. Er was behoefte om elkaar te ontmoeten en om ervaringen uit te wisselen. Kijk hier voor een impressie van het eerste Zin!Posium op 1 november 2007 bij Seats2Meet in Utrecht.

Het eerstvolgende Zin!Posium vindt plaats op donderdag 29 mei 2008 bij Meeting Plaza in Maarssen. Het wordt weer een mix van presentaties in de middag en workshops in de avond met rond zes uur een tapas buffet. Er worden dit keer enkele honderden deelnemers verwacht. Binnenkort meer informatie!

Het Zin!Posium kent nu ook een in company variant. Dan vindt het evenement plaats binnen de muren van een bedrijf of organisatie. Daar geldt hetzelfde concept: verkennende presentaties in de middag, verdiepende workshops in de avond en een lopend buffet ertussen in.

Om het een echt Zin!Posium te laten zijn hanteren we bij een in company Zin!Posium enkele eenvoudige uitgangspunten:
- Deelname is op vrijwillige basis
- Het staat open voor alle medewerkers
- Het draait om samen werken en leren van elkaar
- Zelf doen en ervaren staat centraal - met hoofd, hart en handen

Ontdekken hoe leuk het kan zijn om samen te werken aan een betere organisatie, meer zin krijgen in je werk en ontdekken hoeveel je van elkaar kunt leren: dat gebeurt bij een in company Zin!Posium – de opzet is uitnodigend, de sfeer is ongedwongen.

Je kunt presentaties bijwonen en workshops volgen - allemaal kort en indringend, met titels als:
- Doe normaal!
- Open je oren
- Tussen droom en daad
- Kaders geven ruimte
- Intuïtie & talent
- Jij en je pit
- Geld!

Een in company Zin!Posium is compleet verzorgd. Het enige waar het bedrijf of de organisatie nog voor hoeft te zorgen is de ruimte, bijv. het bedrijfsrestaurant.

Het in company Zin!Posium is een gezamenlijke onderneming van André Meiresonne en Lorraine van Beeck. Meer weten over de mogelijkheden bij jouw bedrijf of organisatie? Mail dan lorrainevanbeeck@casema.nl

Read More

De boerka – niks verbod, mogen weigeren!

Het boerkaverbod: hoe de politiek van een maatschappelijk verschijnsel een probleem maakt. Want er is helemaal geen probleem.

Het enige dat hoeft te gebeuren is dat iemand met een boerka geweigerd mag worden, net als ieder ander waarvan identiteit niet duidelijk waarneembaar is. Het kan gaan om een boerka, maar even goed om een bivakmuts, integraalhelm of palestijnensjaal.

Iemand die zich zo kleedt moet je kunnen weigeren omdat je niet ziet wie het is. Op school: in de les of voor de klas; in de bus, de tram of in de trein: als reiziger, bestuurder of conducteur; in de supermarkt: als klant of achter de kassa; en vanzelfsprekend als ambtenaar. Maar evengoed op een evenement, behalve als het een gemaskerd bal is.

Weigeren zonder dat hij of zij een beroep kan doen op ‘Discriminatie!’ Toestemming om te weigeren in plaats van een verbod om te dragen. Want je hoeft geen boerka te dragen. Dat is een keuze. En keuzes hebben in ons land, een vrij land, consequenties. Een verbod om iets te mogen dragen roept alleen maar weerstand op, en niet alleen bij moslims.

De vrijheid om mensen te mogen weigeren maakt duidelijk dat je alle recht hebt om iets te dragen maar dat je niet moet zeuren over de gevolgen ervan. Dat is alles. Dan is er ineens ook geen probleem. Dan is er ook geen verbod nodig. Alleen maar toestemming om iemand die niet wil laten zien wie hij of zij is te weigeren, waar dan ook.

‘Sorry, u mag er hier niet in want ik kan niet zien wie u bent.’ Zo simpel? Zo simpel!

(Verschenen als ingezonden brief in NRC Handelsblad op zaterdag 16 februari 2008)

Read More

De verkeersdrempel - een waar gebeurd verhaal over regulering: is het verzadigingspunt bereikt?

Nederland kent niet alleen veel regels, maar blinkt ook uit in een andere vorm van regulering. Fysieke verkeersregulering door middel van paaltjes, stoepranden, drempels die moeten voorkomen dat mensen zelf bedenken waar ze zullen rijden en dus ook van het rechte pad zouden kunnen afwijken. We kennen allemaal de straten en rotondes die zover volgelegd zijn met stoeptegels en randen dat er nog maar één smalle rijbaan overblijft. En dan is er de plaag van de verkeersdrempels. Daarover gaat dit waar gebeurd verhaal. Is het verzadigingspunt is bereikt?

Een sportieve rijksambtenaar rijdt op een avond in het donker naar huis. Hij fietst van een bijeenkomst in de ene stad en naar zijn huis in de andere stad. Inderdaad, Den Haag. Hij is een betrokken man, heeft idealen over een betere wereld en probeert daar in zijn werk ook vorm aan te geven. Met groot uithoudingsvermogen en bovenmenselijk geduld zet hij zich in voor meer welzijn en geluk voor ons allemaal. Stapje voor stapje ziet hij dat dichterbij komen. Wetten, regelingen, afspraken en convenanten zijn voor hem manieren om oplossingen voor grote en kleine politieke en maatschappelijke problemen binnen bereik te brengen. Hij weet: nota’s schrijven en beleid ontwikkelen is een, het ook nog uitvoeren is twee. Dus hij heeft ook ideeën over slimme implementatie van beleid.

Deze man fietst in het donker over een ventweg langs een vaart. Zijn fietslicht brandt want hij is behalve een betrokken ook een nette en oppassende burger. Vanaf de andere kant nadert een bromfiets, ook met licht op. Ze komen tegelijkertijd aan bij een verkeersdrempel. Die drempel is uiteraard bedoeld om de snelheid van het verkeer, en met name auto’s, af te remmen. Er wonen namelijk mensen langs die weg, en die hebben kinderen etc. De verkeersdrempel is niet over de volle breedte even hoog: naar de zijkant loopt hij af waardoor de drempel meer op een heuvel lijkt. Wat doet de bromfietser? Je hebt het vast wel eens gezien. Die remt niet af maar gaat er omheen. Niet, zoals je zou verwachten, rechtsom, maar linksom! En daar reed onze Haagse held...

Hij kreeg de bromfietser frontaal op zich. Knie open. Hij heeft twee weken met krukken gelopen. Het viel eigenlijk nog mee. Het had heel wat slechter af kunnen lopen. Het brengt mij op de volgende gedachte. Deze verkeersdrempel is daar ongetwijfeld met de beste bedoelingen aangelegd. Misschien was er wel een ongeluk gebeurd omdat er te hard werd gereden. Of mensen waren bang dat zoiets zou gebeuren. Maar nu is er ook een ongeluk gebeurd. Een ongeluk dat nooit had plaatsgevonden als die drempel er niet gelegen had. Gek idee. Zou het zo kunnen zijn dat we een verzadigingspunt bereikt hebben in Nederland? Dat nog meer goedbedoelde regulering zich tegen ons gaat keren? Dat de toch al afnemende meeropbrengst nu omslaat in zijn tegendeel? Dat nog meer goedbedoelde regulering zelfs leidt tot onbedoelde ongelukken?

Read More

Vermoorden scholen de creativiteit van onze kinderen?

Vermoorden scholen de creativiteit van onze kinderen? De vraag stellen is hem beantwoorden. Kijk en oordeel zelf. Pedagoog Sir Ken Robinson, precies een jaar geleden in Monterey, California. Nog even actueel. Twintig minuten food for thought.

Read More