Wonderlijke tijden. Verstoring van de bestaande orde. Wat voor jou belangrijk is wordt bedreigd – en je zoekt steun, houvast, geborgenheid. Je behoefte aan zekerheid groeit, maar waar vind je die nog? De werkelijkheid schreeuwt je toe: ’Je bent op jezelf aangewezen!’ Ben je dus alleen? Nee! Want we zijn hier samen. Niemand is alleen. En we hebben elkaar nodig. Meer dan ooit. Deze tijd vraagt om tevoorschijn komen. Laten zien wie je bent. Je niet meer verschuilen maar meedoen. Inbrengen wat jij kunt bijdragen – door te doen waar jíj blij van wordt. En je door niets of niemand meer bang laten maken. Wanneer je de moed kunt opbrengen om voluit te leven – recht uit je hart, en geholpen door je hoofd – ben je minder alleen dan je denkt. Dan kun je steun, houvast en geborgenheid ervaren. Bij jezelf, en bij de ander. En dan heb je ook wat te geven – dan geef je wie jij in wezen bent.

maandag, oktober 07, 2013

Iets ophouden. Je groothouden. Jezelf terughouden. Moemakers.


Iets ophouden, je groothouden, jezelf terughouden. Hou ermee op. Het hoeft niet meer. Je wordt er moe van. Doodmoe van je eigen toneelstukje. En anderen ook. Ooit had het nut. Je bent er ver mee gekomen. En nu werkt het niet meer. Het keert zich tegen je. Want het put je uit. En goed nieuws: je toneelstukje is niet meer nodig. De meeste mensen zien je liever zoals je echt bent. Je hoeft je niet als iemand voor te doen. Ga maar na. Wie geef je meer aandacht, wie vertrouw je meer, wie gun je meer, wie respecteer je meer? Iemand die min of meer samenvalt met zichzelf of iemand die een toneelstukje opvoert? Breng jezelf in, doe voluit mee, en laat je verrassen door de reacties. Er zullen mensen schrikken, maar anderen zullen zeggen: ‘Hè, eindelijk... Daar ben je dan!’


Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More