Wonderlijke tijden. Verstoring van de bestaande orde. Wat voor jou belangrijk is wordt bedreigd – en je zoekt steun, houvast, geborgenheid. Je behoefte aan zekerheid groeit, maar waar vind je die nog? De werkelijkheid schreeuwt je toe: ’Je bent op jezelf aangewezen!’ Ben je dus alleen? Nee! Want we zijn hier samen. Niemand is alleen. En we hebben elkaar nodig. Meer dan ooit. Deze tijd vraagt om tevoorschijn komen. Laten zien wie je bent. Je niet meer verschuilen maar meedoen. Inbrengen wat jij kunt bijdragen – door te doen waar jíj blij van wordt. En je door niets of niemand meer bang laten maken. Wanneer je de moed kunt opbrengen om voluit te leven – recht uit je hart, en geholpen door je hoofd – ben je minder alleen dan je denkt. Dan kun je steun, houvast en geborgenheid ervaren. Bij jezelf, en bij de ander. En dan heb je ook wat te geven – dan geef je wie jij in wezen bent.

vrijdag, april 23, 2010

Wie zegt dat helderziendheid niet bestaat?


In NRC Handelsblad stond op 20 april 2010 een artikel van twee twee filosofen. Ze maken zich zorgen om de exploitatie door de televisie van kinderen met helderziende gaven. Niets mis mee, en misschien wel terecht. Minder terecht is dat ze zich ondertussen ook een oordeel aanmatigen over helderziendheid in het algemeen. En dat allemaal omdat er voor helderziendheid geen wetenschappelijk bewijs bestaat. Maar ja, wat heet 'bewijs'?

Boeiend, praten over zaken waar je geen verstand van hebt: het paranormale. Want dat doen Herman de Regt en Hans Dooremalen. Ze hebben letterlijk geen idee waar ze het over hebben. Vergelijk een celibatair levende priester die iets relevants denkt te kunnen melden over kwintessens van de lichamelijke liefde. Niet serieus te nemen. Tegen mensen die bovenzinnelijke ervaringen hebben zeggen ze: ‘Je gelooft in onzin, want het is niet te bewijzen.’ Door wie? Door de wetenschap. Welke wetenschap? De wetenschap kent een lange en pijnlijke historie van ontkenning van nieuwe inzichten en ontdekkingen. Albert Einstein zelf kon de logische next step van zijn eigen relativiteitstheorie niet bevatten: ‘God dobbelt niet’. De fundamentele onvoorspelbaarheid die de kwantumfysica aantoont trok hij domweg niet.

Mijn vrouw is helderziend. Als kind had ze het daar moeilijk mee. Ze zag dingen die er niet waren. Althans, volgens haar omgeving. Dat maakt een kind onzeker. Ze zag ook dingen die ooit eerder hadden plaatsgevonden. Dat verwart een kind. De onzekerheid en verwarring over haar gave heeft ze langzaam maar zeker achter zich kunnen laten. Ze heeft nu een bloeiende praktijk waarin ze mensen werkelijk helpt. Mensen met levensvragen, vaak gekoppeld aan gezondheidsklachten. Ze werkt samen met huisartsen, psychologen en therapeuten. Deze professionals zien wat er met hun patiënten en cliënten gebeurt: onbegrepen klachten verdwijnen, ze worden beter en bloeien weer op. Behandelingen van soms al jaren zijn niet meer nodig, meestal na een, soms twee consulten. Over mogelijke besparingen in de gezondheidszorg gesproken.

‘Het paranormale’ is wel een mistige wereld waarin het bijzonder lastig is om kwaliteit te onderscheiden. De Regt en Van Dooremalen gooien de boel voor het gemak op één hoop. Char, Derek Ogilvie en Uri Geller worden in één adem genoemd terwijl zij onvergelijkbaar zijn. Char heeft een goede intuïtie en verdient daar leuk geld mee. Ogilvie kan mensen echt helpen omdat hij werkelijk begaafd is. Uri Geller is een gewoon een illusionist, een top-goochelaar. Wanneer je alles wat je niet beet kunt pakken makkelijk afdoet als bijgeloof kun je ook niet meer onderscheiden. Daarmee onthoud je jezelf het zicht op een grotere werkelijkheid. En die is er wel degelijk. De kwantumfysici op Yale werken aan een model met elf dimensies. Waarvan er acht onzichtbaar zijn.

Zelf kan ik erg sceptisch zijn over ‘het paranormale’: dat is toch bijgeloof, je maakt jezelf wat wijs etc. Ik heb geleerd daar minder oordelend over te zijn. Gewoon omdat ik elke dag meemaak dat een onzichtbare dimensie aanwezig is. Dat ik die zelf niet kan waarnemen doet daar niets aan af. Ik zie gewoon wat het doet, en daar leid ik uit af dat het er is. Inderdaad, zoals wetenschappers ook redeneren. De elf dimensies van de snaartheorie kunnen ook alleen maar worden afgeleid uit berekeningen. Niemand die ze ziet. We weten inmiddels dat ze er waarschijnlijk wel zijn. Ik ‘geloof’ Robbert Dijkgraaf als hij dat vertelt. Mijn vrouw hoef ik niet te geloven. Ik zie het voor mijn eigen neus gebeuren.

Kinderen kunnen bovenzinnelijke ervaringen hebben en meer zien dan met de vijf zintuigen is waar te nemen. Een van onze kinderen vond het als kleuter leuk om de juf boos te maken. Ernaar gevraagd was zijn antwoord: ‘Dan wordt alles zo mooi rood om haar heen.’ Hij genoot gewoon van haar aura, voor hem zichtbaar op dat moment. Bij de meeste kinderen verdwijnt die manier van waarnemen als ze wat ouder worden. Er zijn ook kinderen die behoorlijk in de war kunnen raken van wat ze soms zien. Ze zien iets wat verder niemand ziet en verwarren dat met de zintuiglijk waarneembare werkelijkheid. Hun omgeving ziet niet wat zij zien. De meeste kinderen wordt dan niet uitgelegd dat ze ‘helder zien’, een andere dimensie waarnemen. Het gevolg is in ieder geval verwarring, maar het leidt vaak ook eenzaamheid en sociale isolatie.

Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn met kinderen en hun gaven. Het laatste wat je mag doen is hen exploiteren. Of het nu gaat om jonge muzikale, sportieve of helderziende talenten. Hoe dat fout kan gaan is bekend. ‘Idols-ouders’ zijn inmiddels een fenomeen. André Agassi heeft net over zijn jeugd en zijn vader geschreven. Ook met helderziende kinderen kun je niet voorzichtig genoeg zijn. Niet omdat ze in onzin geloven maar omdat het kinderen zijn. Ze hebben begripvolle begeleiding nodig. Niet van mensen die zelf geen helderziende ervaringen hebben. En al helemaal niet van mensen die bang zijn dat deze kinderen later ‘nare dingen’ gaan doen. Liefdevol respect voor hun ervaringen en die volstrekt serieus nemen lijkt me meer op zijn plaats.

maandag, april 12, 2010

Hoezo utopisch?


Hier waagt geen politieke partij zich aan...

Maar dit is wel de wereld waar ik naar verlang!


Vrijheid, gelijkheid en broederschap
Een wereld waarin mensen zich volledig kunnen ontplooien. Een wereld waarin individuele vrijheid en zorg voor elkaar samen opgaan. Een wereld waarin iedereen gelijkwaardig is en gelijke kansen heeft. Een wereld behalve vrijheid en gelijkheid ook broederschap geleefd wordt – waarin alle drie van even veel waarde zijn en ook niet zonder elkaar kunnen. Een wereld waarin iedereen tot zijn recht komt.

Individuele talenten en kwaliteiten
Een wereld waarin het unieke van ieder mens tot uitdrukking kan komen. Een wereld waarin elk kind met plezier naar school gaat. Niet alleen om te leren, maar ook en vooral om zich te ontwikkelen. Een wereld met scholen waarin volop aandacht is voor de individuele talenten en kwaliteiten van elk afzonderlijk kind. Scholen waar het fijn is om te zijn – in de wetenschap dat het met dat leren dan ook wel goed komt.

Duurzaam
Een wereld waarin economie en ecologie geen meer tegenstelling zijn maar juist een twee-eenheid vormen. Een wereld waarin duurzaamheid uitgangspunt is en hergebruik de standaard. Een wereld zonder uitbuiting van mensen, zonder mishandelen van dieren en zonder uitputting van de aarde.

Hergebruik

Een wereld waarin we onze grondstoffen niet opgebruiken maar hergebruiken. Een wereld waarin verspilling niet meer bestaat. Een wereld waarin respect voor het leven op aarde centraal staat.

Bescherming
Een wereld waarin iedereen zich verantwoordelijk voelt voor wat kwetsbaar is en bescherming behoeft. Een wereld waarin natuur en cultuur gekoesterd worden. Een wereld waarin al het kwetsbare als vanzelfsprekend beschermd wordt.

Meetellen en meedoen

Een wereld waarin je niet bang bent voor elkaar omdat de ander een andere kleur, seksuele voorkeur of geloof heeft. Een wereld waarin we naast elkaar leven maar niet langs elkaar. Een wereld waarin iedereen mee kan doen en iedereen meetelt.

Emancipatie, ontwikkeling en ontplooiing
Een wereld waarin machtelozen en onderdrukten zich kunnen emanciperen, ontwikkelen en ontplooien. Een wereld waarin vrouwen en armen zich niet minderwaardig voelen vanwege hun geslacht en economische positie.

Veilig
Een wereld waarin anderen niet de schuld krijgen als iets niet goed gaat. Een wereld waarin niet direct gewezen wordt naar de overheid als iets niet goed gaat. Een wereld waarin een minderheid niet bang hoeft te zijn om zomaar ergens de schuld van te krijgen. Een veilige wereld, voor iedereen. Ook als je niet bij een meerderheid hoort.

Waardering en steun

Een wereld waarin eerlijke verhoudingen zijn. Een wereld zonder economische uitbuiting, sociale uitsluiting of politieke onderdrukking. Een wereld zonder machtsmisbruik, economisch, sociaal of politiek. Een wereld waarin je elkaar waardeert en steunt.

Op eigen benen
Een wereld waarin zoveel mogelijk mensen op eigen benen staan. Een wereld waarin je doet wat je kunt en niet verwacht dat een ander het voor je doet. Een wereld waarin je je verantwoordelijk voelt voor je eigen leven en ontwikkeling.

Zorg voor jezelf, zorg voor elkaar

Een wereld waarin iedereen goed voor zichzelf zorgt, en goed voor de ander. Een wereld waarin, als er iets moet gebeuren, de eerste gedachte is: Wat kan ik zelf doen? Vervolgens: Wat ik voor jou doen? En dan pas: Kan iemand iets voor mij doen?

Uitdagend en bevredigend werk
Een wereld waarin je werk doet waar goed in bent en plezier in hebt. Een wereld waarin je jezelf uitdaagt en uitgedaagd wordt. Een wereld waarin volop bevrediging haalt uit je werk omdat je jezelf erin kwijt kunt.

Waarde toevoegen
Een wereld waarin je inkomen een afspiegeling is van de waarde die je toevoegt. Een wereld waarin je aanvankelijk steeds meer gaat verdienen en vervolgens waarschijnlijk weer wat minder. Een wereld waarin je inkomen meebeweegt met je productiviteit en meerwaarde – met een basisinkomen als ondergarantie.

Wonen op maat

Een wereld waarin je kunt wonen zoals het je past: groter of kleiner, in de drukte of in de luwte, met of zonder kinderen, alleen of samen. Een wereld waarin alle
woonruimte en vierkante meters benut worden en geen vastgoed leegstaat terwijl mensen woonruimte zoeken.

Wonen en zorg
Een wereld waarin gemeenschappen van gelijkgestemden samen hun wonen en hun zorg organiseren, op hun eigen manier, niemand lastig vallend en door de overheid niet in de weg gelopen.

Overheid op de achtergrond
Een wereld waarin de overheid alleen maar doet wat mensen zelf niet kunnen of waar ze met elkaar niet uitkomen. Een wereld waarin de overheid uit zichzelf op de achtergrond blijft en alleen iets doet als het niet anders kan.

Is dit Utopia? Is dit onwerkelijk? Is dit onzin? Wie weet. Toch lijkt het me de moeite waard om naar te streven. Morgen zal het nog niet voor elkaar zijn. Overmorgen ook nog niet. Maar we kunnen er wel vandaag mee beginnen.

Vanavond maar eens geen vlees eten. Morgen maar eens de was ophangen in plaats van in de droger stoppen. Overmorgen maar eens met de trein. En de hele week iedereen in de straat gedag zeggen. En niet voordringen in de rij.

En me niet druk maken over politici. Gewoon zelf doen. En niet zeuren.

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More