Wonderlijke tijden. Verstoring van de bestaande orde. Wat voor jou belangrijk is wordt bedreigd – en je zoekt steun, houvast, geborgenheid. Je behoefte aan zekerheid groeit, maar waar vind je die nog? De werkelijkheid schreeuwt je toe: ’Je bent op jezelf aangewezen!’ Ben je dus alleen? Nee! Want we zijn hier samen. Niemand is alleen. En we hebben elkaar nodig. Meer dan ooit. Deze tijd vraagt om tevoorschijn komen. Laten zien wie je bent. Je niet meer verschuilen maar meedoen. Inbrengen wat jij kunt bijdragen – door te doen waar jíj blij van wordt. En je door niets of niemand meer bang laten maken. Wanneer je de moed kunt opbrengen om voluit te leven – recht uit je hart, en geholpen door je hoofd – ben je minder alleen dan je denkt. Dan kun je steun, houvast en geborgenheid ervaren. Bij jezelf, en bij de ander. En dan heb je ook wat te geven – dan geef je wie jij in wezen bent.

vrijdag, januari 29, 2010

Kwestie van moraal


Onze werkster woont in de Schilderswijk. Buurjongens zeiden op oudjaar tegen haar: 'Je kunt je auto vandaag beter wegzetten hoor..!’

Die avond werden auto's voor haar deur in de fik gestoken – inderdaad, door dezelfde jongens, die natuurlijk niet de auto van de buuhvrâh in de hens willen zetten.

Een kwestie van moraal, niet waar?

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More